روابط عمومی همراه

شارا- من می خواهم از روابط عمومی همراه به شما بگویم. زمانی که من کتاب روابط عمومی2 را نوشتم در جهان دو کتاب بیشتر نبود یکی در امریکا و یکی کتاب من. بعد که مقایسه کردیم دیدیم آنکه ما کار کرده ایم خیلی سنگین تر است. در تئوری خیلی چیزها را ما می فهمیم ولی در عمل نمی توانیم پیاده کنیم. بحث روابط عمومی الکترونیک را خود من شروع کردم. ده سال قبل، ولی هیچ وقت نتوانستیم کاری انجام بدهیم. این نشان می دهد یک مشکلی وجود دارد. چرا بخشی از مسوولیت به عهده همین روابط عمومی گذاشته نشود. چرا که روابط عمومی تقویت نمی شود. روابط عمومی GDP ساز است، اگر بفهیم چگونه از آن کار بکشیم. به همین خاطر من می خواهم یک بحث هایی را مطرح کنم با این دیدگاهی که خدمتتان دارم. اولاً: روابط عمومی ها در شکل جدید به صورت جامع اطلاعاتی نگاه می کنند. یعنی فرض شان این است و یک سناریویی در پیش دارند که بچه های ما همه دست به موبایل هستند و با آن آشنایی دارند. همه اینها می خواهند صادرات و واردات کنند. فرض ما این است که نسل بعدی همه کار با کامپیوتر را بلد هستند. من می گویم باید آن ساختار را قطعاً بسازیم.

 من می خواهم خدمت شما بگویم، ما دچار چالش های اساسی هستیم که اگر به آن توجه نکنیم دچار زحمت می شویم. در سال 1970 میلادی 40 درصد اقتصاد به دنیای فناوری وابسته است. این در سال 1980 به 55 درصد، در سال 1990 به 65 درصد، در سال 2000 به 72 درصد، در سال 2010 به 78 درصد و الان به حدود 80 درصد رسیده است و در سال 2030 به 90 درصد خواهد رسید. این پیام شوخی نیست. ما در یک کشوری هستیم که الان چقدر وابستگی ما به این فناوری است. چقدر اقتصاد ما متاثر از آن است. ببینید این چالش است. نهایتاً یک نفر کسب و کار خوبی دارد اما آخر سال هیچ سودی نمی برد. وقتی انسان می داند آینده چه خبر خواهد شد وحشت زده می شود. می دانید در سال گذشته ما فقط 100 میلیون دلار صادرات «های تک» داشتیم. در حالیکه یک کشوری مثل کره جنوبی حدود یک تریلیون دلار صادرات داشته است. شما وقتی اینها را کنار هم می گذارید یعنی ما در دانشگاه ها بی خود داریم کار می کنیم. اگر نتوانیم نیاز شما را برآورده کنیم نمی توانیم بفهمانیم که باید برویم در صنعت «های تک» کار کنیم. مطلب دیگر اینکه آقای وزیر گفتند نزدیک به 60 میلیارد دلار واردات داریم. اگر نفت ما را نخرند دچار مشکل می شویم. خیلی از صنایع ما وابسته به واردات هستند. خیلی از کارخانه ها از کار می افتند. وضع خیلی خطرناک می شود. این مساله را جدی بگیریم. باید یک دانایی ویژه پیدا کنیم. شما رسانه هستید و باید جایگاه خودتان را بکشید بالا، مطالعه کنید.
 
 ما ایرانی ها عادت داریم همه غر می زنیم اما نمی رویم یک چیزی بنویسیم سخت مان است. دانشجوی لیسانس مدرک گرفته، می گوییم تقاضا بنویس، دو خط نمی تواند بنویسد. می گویند حرف بزن ده روز حرف می زند. ما باید یاد بگیریم که اگر نظر مشورتی داریم، فکر نکنیم بی اثر است. سازمانی را از ابتدا گذاشته اند در اختیارتان و گفته اند آن را بسازید، خیلی مهم است. چه مسوولیت سنگینی بر گردن آنهایی است که الان دارند برای ساختار جدید مهندسی می کنند. همه وزرای قدیمی را دعوت کرده اند و همه خوشحالند که دارد این اتفاق می افتد. ولی چه طوری جمع اش کنیم؟ هیچ کسی غیر از خود شما کارمندهایی که آنجا زحمت کشیده اید و کار بلد هستید نمی تواند کمک کند. یک کسی مثل دکتر جلالی می تواند مطالعه کند، ولی نمی تواند برایتان نسخه بپیچد. مهمترین مسوولیت این است که خودش بتواند یک معیار سنجش درست کند. یک سایتی که در هر کجا قابل دسترس باشد. مثلاً در سایت من در دانشکده برق بازدیدش از سایت خود دانشکده بیشتر است. در سایت من هر شب خبر است. به 4 هزار سوال جواب داده ام. یک نفر معلم بیشتر نیستم. سالی 65 مقاله می دهم 5 تا هم دانشجوی دکترا دارم. 44 تا هم کتاب و 1500 مقاله هم نوشته ام. شما روابط عمومی یک سازمان و یک اداره در اختیارتان است. الان نگاه کنیم، همه خودمان هستیم کسی دیگری نیست. دست به دست هم بدهیم و جامعه را بسازیم. استفاده نکنیم برای چه. چه زمانی این چنین فرصتی دست می داد. شما یک مجموعه ثروتمند هستید شما می دانید چه ثروتی در این وزارتخانه دارید. چقدر فرصت ها می ارزد. به هر صورت به شما می خواهم بگویم این دنیای ماست. همین وب سایت های شما دنیای مجازی است. این هم بدرد نمی خورد. وب سایت های روابط عمومی شما باید بشود شبکه. یک نت ورک بشود، که بتوانید پیام های مستقیم به هم بفرستید. امکانات همین طور است. روابط عمومی در ضمن یک رابطه فردی نیست. یک شبکه اجتماعی است در سازمانش چه برنامه هایی دارد. ما می گوییم روابط عمومی باید بیاید در سطح معاون وزیر. اگر واقعاً جایش است، الان این تغییر را ایجاد کنید. همه می گوییم اما در عمل نمی رویم یک راهکاری پیدا کنیم. دنیای جدید دنیای تصویری است. یعنی دیگر کاغذ و قلم تمام شد همه چیز باید به صورت تصویری انتقال یابد. نگاه کنید همه چیز دارد ضعیف می شود فقط ویدئو می ماند. بنابراین در دنیای توسعه یافته وقتی می گوییم یک تلفن همراه در دستت است باید همه را ببینی و همه کارت را به صورت تصویری انجام بدهی. در آینده تمام ترافیک روی ویدئو است و این یک چیزی را دارد می گوید که دیگر از کانال های دولتی نمی خواهد چیزی را وارد کنید. وقتی یک مقدار جلوتر می رویم صنایع دنیا را می بینیم. باز جالب است می گوییم چینی ها قطار ساخته اند با 500 کیلومتر سرعت. ما الان برای قطار مشهد با 200 کیلومتر سرعت مشکل داریم. چه طوری می خواهیم اجرا کنیم. ما که می خواهیم برسیم به تکنولوژی چین. وقتی مهندسی که آنجا نشسته اعتماد به نفس داشته باشد آن قطار را تولید کرده است. با سرعت 500 کیلومتر حرکت می کند. این قطار در ایستگاه نمی ایستد. یک واگنی آنجا هست که وصل می شود به قطار و با او می رود. اگر سی ایستگاه باشد و هر ایستگاه 5 دقیقه توقف کند. او بیش از 2 ساعت در زمان صرفه جویی کرده است. ببینید چقدر سوخت صرفه جویی می کند. شما به این قطار طور دیگری نگاه کنید. ببینید یک مبنای تفکر چه تاثیرات زیادی در این زمینه می گذارد. می خواهم بروم در فضای کاربردهایتلفن همراه در حوزه روابط عمومی. امروز بیاییم یک پروژه ای تعریف کنیم، بگوییم این تلفن همراه ما یک روابط عمومی است. فراتر از سیستم اداری سابق که باید با همه مدیران برای این کار هماهنگی شود. شبکه یک مجموعه تارعنکبوتی است. بیاییم این سیستم سلسله مراتبی را جمع کنیم. امروز وزیر هست اما حق دارد مستقیم با کارکنانش صحبت کند. کارمند هم حق دارد با وزیر مستقیم بتواند صحبت کند، اگر این طوری دیدیم در جهان جدید هستیم و می توانیم توسعه پیدا کنیم. اگر سنتی ببینیم هیچ وقت پیشرفت نمی کنیم. سیستم الکترونیکی هم اثری نخواهد داشت. برای اینکه اینگونه نگاه کنیم چه ابزاری لازم داریم. به عنوان یک نمونه ساده باید ببینیم روابط عمومی و تلفن همراه را چگونه می توانیم با هم ترکیب کنیم. نوآوری در حوزه توسعه روابط عمومی داشته باشیم اگر بتوانیم چنین کاری بکنیم کار بزرگی کرده ایم. من به شما قول یقین می دهم که یک توسعه آموزشی قوی در پس این کار خوابیده است. کافی است یک نفر را پیدا کنیم هر روز ده تا پیام بفرستد. الان کسانی که دارند زبان انگلیسی یاد می گیرند در دنیا با تلفن همراه کار می کنند و روزی چند کلمه یاد می گیرند. من تابستان آمریکا بودم دیدم در مترو همه در حال آموزش هستند. سابق همه موسیقی گوش می دادند، اما الان دارند یک چیزی یاد می گیرند. 15 سال قبل که رفتم شهر الکترونیک کیش را بسازم گفتند می خواهی چه کار کنی، گفتم می خواهد بشود «هاب خرید». گفتند «هاب خرید» یعنی چه؟ یعنی اینکه اگر ما خواستیم مثلاً یک میلیون تلفن همراه بخریم بگوییم بیا کیش تا از تو بخریم اگر نیایی از تو نمی خریم. بیا همین جا دفتر بزن. بیایید یک کارهای نوآورانه انجام دهیم. هاب خرید ایران را لازم داریم. گلوله توپ هم می توانیم آنجا بخریم. لازم هم نیست دیگر برویم خارج چند دست بچرخد و آشغال ها را به ما بفروشند. شاید ده ها فکر بهتر از این که من مثال می زنم روابط عمومی بتواند با جستجو این طرف و آن طرف پیشنهاد بدهد و نظر بدهد. روحیه مدیران شما هم روحیه نیست که خودشان را در آسمان دیده باشند، حداقل اینهایی که من می شناسم آدم های روشن و فعالی اند. این فرصت طلایی برای شماست.
 
 دوباره درباره تلفن همراه بگویم. این برنامه آیفون را شما هم می دانید چه بود، آقای استیو جابز که به رجمت خدا رفت قرار بود این تلفن همراه را بدهد بیرون که عمرش کفاف نداد. این یک منشی همراه است به او می گویید این قدر پول برایم واریز کن آن را انجام می دهد. همه اش مکالمه ای است. این تلفن جدید این گونه است. تلفن همراه بهترین، ارزان ترین و راحت ترین ابزار برای روابط عمومی است. باید تسلط پیدا کنید. خرج کنید تا مردم مسلط شوند به این تلفن همراه. هر هزینه ای که دارید صرف هزینه آموزش در تلفن همراه مامورین روابط عمومی بکنید. باید مثل آب خوردن در روابط عمومی از این تلفن استفاده کنید. این دیگر یک تلفن همراه نیست، بلکه یک دنیای سه بعدی است که قرار است تا پایان سال 2012 به بازار بیاید. به هر صورت باید بگویم شرایط ویژه ای است و آموزش چقدر مهم است. می گویند باطری در 5 سال آینده از بدن شارژ خواهد شد. دنیا دارد عوض می شود نوع شغل ها عوض می شود. هر سال می گوییم نصف کشور ما با خشکسالی مواجه است و هر سال غصه می خوریم. نمی گوییم چرا بقیه جهان با آب کمتر از ما دارند کشاورزی خوب می کنند. خوب، وقتی ما این همه کویر داریم و بیکاری هم داریم چرا به این سمت نمی رویم. همین وزارتخانه شما باید یک واحدی به نام نوآوری داشته باشد، نگاه نکنید دنیا چه نسخه ای دارد. ما نیازمان متفاوت است و توانمان هم بالا است و می توانیم کارهایی انجام بدهیم که هیچ کس نمی تواند آنرا انجام بدهد. الان من خودم یک پروژه ای را انجام داده ام و تمام شده است. 1150 شهر الکترونیک. شما الان هر شهری را بگویی من شهر الکترونیک اش را برایت می گویم. شهر الکترونیک که همه چیز دارد. ما در سمنان سی هزار مغازه را وصل کرده ایم به شهر الکترونیک. که می شود از طریق همین سیستم، بستنی فروشی های سمنان را برایتان می آورم. می گوییم اشتغال نداریم، چون کهنه نگاه می کنیم. وزارت بازرگانی این همه بدنه بازار را چگونه می خواهد آگاه کند. ما گفتیم بیاییم فرهنگ سازی کنیم و برای هر مغازه یک سایت رایگان ایجاد کنیم، خوب اینها مهم است.
 
 من ده هزار دفتر آی سی تی را در روستاها زدم. موقعی که شروع کردیم گفتند بزغاله ها می خواهند با هم چت کنند، گفتم آره. ولی امروز نگاه کنید همه یارانه ها را دارند از آنجا می دهند. ده هزار دفتر بانک الکترونیکی. پست بانک داشت از بین می رفت شد بانک سوم ایران. ولی هنوز هم به این دفاتر توجهی نمی شود. وقتی می گویند در کانادا گوجه سه کیلویی تولید کرده اند و درختی ساخته اند که 20 هزار گوجه فرنگی تولید می کند. کدو 676 کیلوگرمی تولید شده است. صنعت و فناوری همین طور در حال توسعه است. می گویند در دنیای جدید الان اثبات شده است ساعت کار افراد 24 ساعت شبانه روز نیست الان 40 ساعت دارند کار می کنند. زمانی که مردم در حال استفاده از اینترنت هستند همزمان دارند یک چیزی تایپ می کنند. همزمان دارند با تلفن صحبت می کنند. اینها را کنار هم که بگذاریم می شود 40 ساعت. شما هم فکر کنید که یک کارمند چگونه می تواند همزمان چند کار انجام دهد. امروز همین تلفن همراه 4S که در همه جای دنیا این همه طرفدار پیدا کرده است، در سه روز چهار میلیون فروش رفته است. این تلفن افزایش کیفیت دوربین را اول قرار داده بود. افزایش پردازش اطلاعات قسمت بعدی است. فرمان پذیری با صدا. دیگر کافی است بگویی شماره مامان و او خودش شماره را می گیرد. البته الان فقط به سه زبان است ولی دارد افزایش می یابد. نگران این نباشید که تکنولوژی کجا می رود، نگران این باشید که ما عقب نیفتیم تا بتوانیم روابط عمومی3 را ایجاد کنیم.
 
 روابط عمومی2 چیست؟ روابط عمومی که بتواند کلیه وظایف خود را با استفاده از تلفن همراه یا ابزار دیگر قابل حمل انجام دهد، می گوییم روابط عمومی همراه. ما باید بتوانیم بنشینیم و فکر کنیم که این روابط عمومی همراه در سازمان ما چه بوجود خواهد آورد. این بحثی که این کنار می آید مهم است. من عضو اتاق فکر کمیته بحران تهران هستم، ما مشکلات زیادی داریم، نگرانیم که اگر در تهران زلزله بیاید چه باید بکنیم. فقط بهترین کار این است زودتر بمیرم. من یک سخنرانی داشتم در اتاق فکر خودمان در تهران، من آنجا در بحران افتادم. در امریکا یک طوفان بسیار شدیدی آمد شدتش فوق العاده زیاد بود. تازه قسمت هایی که کم بود 200 کیلومتر در ساعت بود. چرخش باد 800 کیلومتر، این باد می چرخید. دولت اوباما واقعاً کم آورده بود، آقای اوباما گفتدبیچاره شده ایم. در این شرایط سخت ما هم آنجا بودیم. دولت آمد یک چیزی گفت و آن اینکه، آب قطع شود، گاز و تلفن و برق قطع شود اما اینترنت نباید قطع بشود. تمام انرژی را گذاشتند و اینترنت را نگه داشتند. به مردم گفتند کامپیوترها را به برق بزنید تا شارژ داشته باشید. گفتند باید تصویری به مردم کمک کنیم، رادیویی نمی شود. شروع کردند با آدم های مختلف آموزش دادند.
 
 ما الان می خواهیم در اتاق بحران تهران می خواهیم همچین کاری بکنیم، هیچ کس گوش نمی دهد. اصلاً فرهنگش نیست. بنابراین نظرم این است که در کشور ما فرهنگ به شکلی است که ما مجبوریم با یک روش متناسب با فرهنگ خودمان کار کنیم. دائماً می گوییم ارزش های خودمان ولی هیچ کاری نمی کنیم. یا اگر کاری می کنیم همان کار گذشته است.
  جایگاه روابط عمومی براساس هزاره سوم باید تعریف شود. یک چیزهایی را باید کاملاً بررسی کنیم، فقط بگویم روابط عمومی قرن 21 با تجهیزات قرن 21 موفق است. از این نترسید که یک خلاقیتی به خرج دهید. شما نقشه راه روابط عمومی سازمان را لازم دارید. باید متصل به دنیای مجازی باشید و آن را کاملاً بشناسید. فرصت ها را بشناسید و تهدیدها را بشناسید. اطمینان دارم با تلاشی که خواهید کرد و اعتقاد به این جمله که «برای کشف اقیانوس های جدید باید شهامت ترک ساحل آرام را داشته باشیم» می توانیم موفق باشیم.

منبع